Informacje dla rządu i Stortingu od 18 organizacji.

Świat pogrążony jest w głębokim kryzysie. Potrzeby najbiedniejszych, najbardziej bezbronnych i najbardziej uciskanych ludzi na świecie dramatycznie rosną, podczas gdy kilku największych darczyńców na świecie – takich jak Stany Zjednoczone, Wielka Brytania i Niemcy – ogranicza pomoc. W tej sytuacji Norwegia miała historyczną szansę wziąć na siebie odpowiedzialność i wnieść większy wkład. Niestety, rządowy projekt nowelizacji budżetu państwa nie wykorzystuje tej szansy.

Od kilku lat wydatki na działania dotyczące uchodźców w Norwegii i wsparcie dla Ukrainy finansowane są ze środków budżetu pomocy rozwojowej. Odbyło się to kosztem najbiedniejszych krajów świata, mimo że Norwegia miała możliwości ekonomiczne, aby zrobić jedno i drugie. Jak pokazuje poniższy wykres, odsetek norweskiej pomocy trafiającej do krajów najsłabiej rozwiniętych i najbiedniejszych spadł drastycznie – z 56% do 31%. Nawet po zaproponowaniu redukcji w zmienionym budżecie państwa, wydatki na koszty związane z uchodźcami w Norwegii wynoszą ponad 3 miliardy koron w budżecie pomocy rozwojowej – prawie sześć procent całości. Są to środki, które nigdy nie powinny zostać przeznaczone na długoterminowe prace rozwojowe i walkę z ubóstwem.

Gdy rząd proponuje teraz zmniejszenie środków na pomoc uchodźcom o kwotę 843,7 mln NOK, środki te powinny zostać przeznaczone na inne pozycje w budżecie pomocy rozwojowej. Zamiast tego proponuje się cięcie środków. To stracona szansa na zwiększenie wysiłków na rzecz najbiedniejszych na świecie – w momencie, gdy potrzeby są większe niż od dawna.

Międzynarodowa pomoc ratuje życie. Teraz jest to potrzebne bardziej niż kiedykolwiek. Sam minister finansów potwierdził, że wzrost wydatków międzynarodowych nie zwiększa presji na norweską gospodarkę. Nie ma zatem żadnego dobrego uzasadnienia ekonomicznego dla braku zwiększenia pomocy.

Zwracamy się do rządu i Stortingu o cofnięcie tej decyzji i wykorzystanie pola manewru w celu zwiększenia pomocy tam, gdzie potrzeby są największe. Norwegia ma środki – i obowiązek – zrobić więcej.

Pod nagraniem podpisują się następujące organizacje:

• Ratujmy dzieci, Henriette Killi Westhrin, Sekretarz Generalny
• FORUT, Ida Oleanna Hagen, sekretarz generalny
• UNICEF Norwegia, Maria Greenberg Bergheim
• Fundacja Praw Człowieka, Ingeborg Moa, dyrektor generalny 
• Caritas , Ingrid Rosendorf Joys, Sekretarz Generalny
• Norweska Rada ds. Uchodźców, Jan Egeland, Sekretarz Generalny
• ADRA Norwegia, Lena Sømme, Sekretarz Generalny 
• Kościół emergency response , Arne Næss-Holm, pełniący obowiązki sekretarza generalnego
• Fundusz Rozwoju, Ulf Flink, Sekretarz Generalny
• Fundacja Strømme, Erik Lunde, Sekretarz Generalny 
• LHL International, Mona Drage, dyrektor generalny
• SAIH, Selma Bratberg, liderka
• Seks i polityka, Tor-Hugne Olsen, dyrektor generalny 
• FOCUS, Sylvi Bratten, dyrektor generalny
• ForUM, Birgitte Lange, pełniąca obowiązki sekretarza generalnego
• Stowarzyszenie Narodów Zjednoczonych, Catharina Bu, Sekretarz Generalny 
• Norweska Pomoc Ludowa, Raymond Johansen, Sekretarz Generalny
• Plan International Norwegia, Kari Helene Partapuoli, sekretarz generalny